DIY στολή "φαντασματάκι του pacman"

 

Οι Απόκριες έφτασαν και δεν έχετε στολή? Μην μου αγχώνεστε... Θα σας δείξω την πιο απλή, εύκολη, άνετη και οικονομική στολή που θα σας βγάλει ασπροπρόσωπους!

Λοιπόν, όταν ήμουν έγκυος στον ταρζανάκο μου δούλευα σε ένα ιδιωτικό σχολείο, οπού την Τσικνοπέμπτη γιόρταζαν όλα τα παιδάκια στην αυλή ντυμένα καρναβάλια. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα σκοπό να ντυθώ κάτι και δεν με άγγιζε και ιδιαίτερα αυτή η γιορτή (γιατί εγώ είμαι καρναβάλι κάθε μέρα!), αλλά τα παιδάκια με ρωτούσαν επί μία εβδομάδα τι θα ντυθώ και πως θα είναι η στολή μου... οπότε αποφάσισα να μην τα απογοητεύσω και έφτιαξα και γω μια στολή. 

Χαζεύοντας φωτογραφίες φίλων στο facebook, έπεσα τυχαία πάνω σε μια αποκριάτικη μιας φίλης μου που κάποτε είχε ντυθεί φαντασματάκι του pacman και το αγόρι της ο pacman αυτοπροσώπως! Και έτσι ξαφνικά εμπνεύστηκα και αποφάσισα να δημιουργήσω. Πήγα, λοιπόν, στο κέντρο στο κατάστημα με τα υφάσματα 1ευρώ/μέτρο και αγόρασα ένα φωτεινό, σχεδόν φωσφοριζέ ύφασμα και ξεκίνησα την κοπτοραπτική.

Απλά το δίπλωσα στη μέση... αυτό ήταν όλο... σοβαρά! Εντάξει έχει και κάποιες μικρές λεπτομέρειες:

·   το κέντραρα και έκοψα τη λαιμόκοψη κυκλικά, έκανα και ένα γαζί/στρίφωμα να φαίνεται όμορφο

·         άφησα κενό για τα χέρια δεξιά-αριστερά και έκανα από ένα γαζί σε κάθε πλευρά από μασχάλη έως κάτω

·         έκοψα το κάτω μέρος μύτες

·         για τα μάτια: πήρα από παλιά φανελάκια το ύφασμα που χρειαζόμουν, έφτιαξα από δύο κύκλους σε κάθε χρώμα (λευκό και γκρι σκούρο) και τα έραψα με γαζί ζιγκ-ζαγκ

Tip: Αν θέλετε να στέκεται καλύτερα μπορείτε να κάνετε και από ένα γαζί σε κάθε ώμο.

Σημείωση: Δεν έκανα στρίφωμα καθόλου (παρά μόνο στο λαιμό κυρίως για να αποφύγω τη φαγούρα, αλλά και για ομορφιά). Το ύφασμα το έκοψα όλο με ψαλίδι ζιγκ-ζαγκ (που βοηθάει στο να μην ξεφτίζει). Αλλά έτσι και αλλιώς δεν είναι κάτι που φοριέται/πλένεται συχνά με κίνδυνο να ξεφτίσει... πόσες φορές θα φορεθεί? Ήθελα να το κρατήσω σε πολύ απλό, εύκολο, χαμηλό επίπεδο μιας και είμαι αρχάρια στο ράψιμο (ίσως το άσχετη να είναι πιο δόκιμο!) και να φτιάχνεται γρήγορα (γιατί βαριέμαι και εύκολα).

Και voilà…!!! Αυτό ήταν όλο! Αλήθεια, τώρα τελείωσε!

Οικονομικά μου στοίχισε μόλις 80 λεπτά, επειδή το ύφασμα ήταν το τελευταίο κομμάτι και δεν έφτανε το μέτρο (ήταν μόλις 80 εκ.), είχε και κάποια ελαττώματα στο τελείωμα και μου το άφησαν πιο φθηνά. Και για τα μάτια είχα ήδη ρετάλια (αυτά που πετάει ο σύζυγος και γω ως άλλη ρακοσυλλέκτης τα μαζεύω ευλαβικά γιατί «όλο και κάπου θα χρησιμεύσουν»... ε, αυτή τη φορά χρησίμευσαν!).

Πιο τζαμπέ στολή δεν υπάρχει... και το αποτέλεσμα νομίζω πολύ ωραίο! Εμένα πάντως μου άρεσε... και στα παιδάκια επίσης! Πήρε πολύ καλές κριτικές! Και έγινε και πολύ άνετη, για όλα τα μεγέθη (κάτι που πραγματικά με ενδιέφερε εκείνη την περίοδο μιας και ήμουν έγκυος και ήθελα να τη φορέσω πάνω από τα ρούχα μου).

Και επειδή σήμερα ο ταρζανάκος μου την είδε και ήθελε οπωσδήποτε να τη φορέσει, την προσαρμόσαμε κατάλληλα, με μία ζώνη στη μέση. Πως σας φαίνεται?

Ελπίζω να σας έδωσα λίγη έμπνευση για να φτιάξετε τη δική σας εύκολη και γρήγορη diy αποκριάτικη στολή!

Εσείς τι θα ντυθείτε φέτος?

Μικροί βιβλιοφάγοι: διασκεδάζουμε διαβάζοντας «Τικ και Τέλα: Η λιμνούλα»

Σήμερα η ανάρτηση είναι mom and boys, δηλ. για την ακρίβεια τα ζουζούνια μου την επιμελήθηκαν, εγώ μια απλή δακτυλογράφος είμαι! Θα σας μιλήσουμε, λοιπόν, για ένα πολύ αγαπημένο μας βιβλίο από τη σειρά Τικ και Τέλα: «Η λιμνούλα». Η ιστορία έχει ως εξής:

Ο Τικ και η Τέλα περνάνε τόσο καλά, που ο Τικ ξεχνάει να πάει στην τουαλέτα. Τότε εμφανίζεται μια λιμνούλα στο πάτωμα. Ωχ!

[από το οπισθόφυλλο] 

Είναι μια πολύ απλή ιστοριούλα, με λίγα λόγια, ιδανική για παιδάκια 2+ χρονών (αλλά και μικρότερα, ο μικρός μου μπουζούκος 18 μηνών το αγαπά πολύ), που περνάει ένα όμορφο μήνυμα. Τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν με τον Τικ και να δουν ότι δεν είναι ντροπή αν τους φεύγουν τα τσισάκια και καμιά φορά, απλά πρέπει να πηγαίνουν στην τουαλέτα όταν τους έρχεται και να μην το αφήνουν για αργότερα. Το βιβλίο αυτό μας βοήθησε πάρα πολύ να διαχειριστούμε τα ατυχήματα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης τουαλέτας του ταρζανάκου μου. Είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά ότι δεν πειράζει... Και ότι όλα τα παιδιά το παθαίνουν στην μετάβαση από την πάνα στο γιογιό/τουαλέτα. Αυτό είναι και το μόνο βιβλίο εκπαίδευσης τουαλέτας (που έχω βρει μέχρι τώρα) που δεν είναι καθόλου χειριστικό!

Το βιβλίο «Η λιμνούλα», όπως και όλη η σειρά Τικ και Τέλα, πραγματεύεται και άλλα δευτερεύοντα θέματα, μέσα από την καταπληκτική εικονογράφηση του Axel Scheffler, με τα τόσο ζωντανά χρώματα! Όσες φορές και να το διαβάσουμε, ανακαλύπτουμε καινούργιες λεπτομέρειες στις εικόνες! Και επειδή τα λογάκια είναι πολύ λίγα, πολλές φορές το διανθίζω με κάποιες περιγραφές των εικόνων, ίσως και με μικρές ιστορίες μέσα από τις λεπτομέρειές τους. Και φυσικά επικεντρώνομαι σε θέματα που θα ήθελα να συζητήσω με τα παιδιά. 

Διατροφή στη "Λιμνούλα"

Ένα θέμα στο οποίο δίνω πάντα έμφαση όταν το διαβάζουμε είναι η διατροφή. Κάνοντας διάλειμμα απ’ το παιχνίδι, ο Τικ και η Τέλα παρουσιάζονται να παίρνουν το κολατσιό τους και να πίνουν νερό. Κοιτώντας την εικόνα βλέπουμε ότι το κολατσιό είναι φρούτα και λαχανικά: σταφύλια, μήλα, μανταρίνια, καρότα. Γιατί τα σνακ μπορούν να είναι και υγιεινά! Και χρειάζεται πάντα και μια υπενθύμιση στα πιτσιρίκια μας να πίνουν λίγο νερό! 

Παιχνίδια στη "Λιμνούλα"

Ο Τικ και η Τέλα μας εμπνέουν πολύ με τα παιχνίδια και τις δραστηριότητές τους. Να λοιπόν μερικά από τα παιχνίδια/δραστηριότητες που εμπνευστήκαμε από τη «Λιμνούλα» με τα οποία διασκεδάσαμε πολύ:

• Βγάλαμε βόλτα τα λούτρινα μωρά μας. 
• Φτιάξαμε μια πόλη από τουβλάκια (με δεινόσαυρους και ζωάκια) και μια σιδηροδρομική γραμμή να τη διασχίζει. 
• Παίξαμε τα λιοντάρια (εγώ δηλαδή έκανα το λιοντάρι και τα αγόρια μου τους ιππότες που το πολεμούν).

        

• Φτιάξαμε με πλαστελίνες τον Τικ, την Τέλα και τα ζωάκια/δεινόσαυρους που δείχνει στο βιβλίο. 
• Ζωγραφίσαμε χρωμοσελίδες από το βιβλίο τις οποίες κατέβασα από την σελίδα Τικ και Τέλα.
• Κάναμε τη δική μας έκθεση ζωγραφικής, όπως και οι δύο ήρωες.

• Φτιάξαμε μάσκες του Τικ και της Τέλα. 
  

• Φτιάξαμε μπισκότα σε σχήμα λαγού και ποντικού, αλά Τικ και Τέλα. 

• Γεμίσαμε την μπανιέρα μας με σαπουνόφουσκες.
• Παίξαμε την ιστορία της «λιμνούλας» με δαχτυλοκουκλάκια λαγού και ποντικού, σαν κουκλοθέατρο. 

Ελπίζω να σας άρεσαν τα παιχνίδια μας! Από την ίδια σειρά κυκλοφορούν οι δυο ήρωες σε λούτρινα κουκλάκια, καθώς και κύβοι-παζλ. Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία, τον συγγραφέα Axel Scheffler, αλλά και παιχνίδια, βίντεο και χρωμοσελίδες θα βρείτε στο www.tikkaitela.gr

Η έκθεση ζωγραφικής μας αλά Τικ και Τέλα.

Εσείς έχετε κάποιο βιβλίο που να σας εμπνέει για τρελές δραστηριότητες?

Ποιο είναι το αγαπημένο βιβλίο των παιδιών σας? 

Όταν η μαμά αρρωσταίνει... ή αλλιώς το χρονικό της άρρωστης μάνας!

Και ποιος σου είπε ότι μπορείς να αρρωστήσεις? Είσαι μάνα κυρία μου! Έχεις υποχρεώσεις! Όλοι σε χρειάζονται και συ θες να αράξεις? Αν είναι δυνατόν... τς τς τς!!! 

Όλα ξεκίνησαν την εβδομάδα που μας πέρασε... κλασσικά και πάλι μία μέρα πάμε παιδικό σταθμό, πέντε στο σπίτι! Τα μικρά άρρωστα από την Τρίτη με τρελό βήχα, να πνίγονται στον ύπνο τους (καλά τα είδα όλα, τρόμαξα πάρα πολύ), ο σύζυγος στη δουλειά να επιστρέφει απόγευμα (και όχι κάθε μέρα, κάποια βράδια κοιμάται και στη δουλειά, ω ναι!) και εγώ εδώ στις επάλξεις, οπού από την Τετάρτη δεν τις κρατώ και πολύ καλά! Να έχω λοιπόν τον πυρετούλη μου, τον απίστευτο βήχα (που νόμιζα πως θα μείνω), μπούκωμα να μην παίρνω ανάσα και φυσικά τα αγόρια μου... 

Πως θα απασχολήσεις στο σπίτι τα παιδιά επί μία εβδομάδα χωρίς τηλεόραση? Και τι δεν κάναμε: πλαστελίνη, ζωγραφική, διάβασμα, θεατρικά, μάχη, δαχτυλοκουκλάκια, παιχνίδια ρόλων (ιππότες, σούπερ ήρωες κλπ), μουσική, χορό, κλπ κλπ. 

Φυσικά ύπνος μηδέν! Ο μικρός να με έχει ξεζουμίσει, να θηλάζει σαν νεογέννητο! Να έχω και το νου μου μην πνιγούν στον ύπνο τους! Εγώ κομμάτια, να πέφτω στα πατώματα λίγο πριν τη λιποθυμία και τα μικρά να με καβαλάνε, να μου πατάνε τα μαλλιά, να ανεβαίνουν πάνω στην κοιλιά μου και να χοροπηδάνε στο διάφραγμα (όχι δεν πονάει καθόλου!), να μου δίνουν χαστουκάκια για να συνέλθω (ειλικρινά ποιος τους τα έμαθε αυτά?) και να θέλουν να παίξουμε μάχη...!!! Τα νεύρα κρόσσια, γιατί τα σιρόπια που παίρνουν τους προκαλούν υπερένταση και απίστευτη γκρίνια! Και σαν να μην μου έφταναν όλα αυτά να πρέπει να κυνηγάω τα παιδιά ολημερίς με έναν ορό στο χέρι (μπας και γλιτώσουμε και την ωτίτιδα), να έχω πάνες, αλλάγματα και μπάνιο! 

Και φυσικά να πρέπει και να μαγειρέψω! Γιατί εντάξει δεν θα βάλω σκούπα με τον πυρετό, αλλά ένα φαΐ χρειάζεται στο σπίτι. Και εννοείται να πλύνω και τα πιάτα που ακολουθούν! Ε και δεν τελειώνουν και το γάλα, το τυρί, οι μπανάνες, τα φάρμακα? Μαντέψτε ποιος πήγε και για αυτά... μαζί με όλη την συμμορία! 

Αυτά συμβαίνουν όταν δεν έχεις βοήθεια από γονείς και μεγαλώνεις τα παιδιά σου μόνη με τον σύζυγο! Εμείς είμαστε και οι δύο από την επαρχία και δεν έχουμε τους γονείς μας κοντά, στην Αθήνα. Απ’ τη μια καλό, γιατί είμαστε από μακριά και αγαπημένοι και δεν παρεμβαίνει κανείς στο σπίτι μας, όμως από την άλλη κάτι τέτοιες στιγμές, πλήρους αποσύνθεσης, τη θες τη σουπίτσα από τη μαμά ή και από την πεθερά, δεν λέω όχι! 

Το αποκορύφωμα όλων η σημερινή μέρα, όπου ο ταρζανάκος μου ζήτησε να φτιάξω τηγανητές πατάτες και αφού έφαγα όλο το πρωί στην κουζίνα να μαγειρεύω και να πλένω, μετά δεν μπορούσα να φάω τίποτα, γιατί δεν είχα όρεξη! Και τι κάνανε τα παιδιά όλο το πρωί με τον μπαμπά τους...??? Βλέπανε ταινίες της Disney στον υπολογιστή!!! Έλεος!!! Εγώ με πυρετό να προσπαθώ να τα απασχολήσω δημιουργικά και ο μπαμπάς απλά άραξε μαζί τους να δουν ταινία! Εγώ γιατί δεν δικαιούμαι να αράξω??? Έτσι και κάτσω στον καναπέ μου ορμάνε όλοι! 

Αυτά τα ωραία και κουραστικά από εμένα και τη βδομάδα μας. Ετοιμάζω μέρες μια ανάρτηση για το μπλογκ, αλλά από την κούραση δεν την ολοκλήρωσα ποτέ! Έτσι αποφάσισα να βγάλω το άχτι μου, να γκρινιάξω ελεύθερα, να πω και γω τα παράπονά μου και πιστεύω κάποιες θα με καταλάβετε! 

Αχ, είναι πολύ δύσκολο να είσαι μαμά μερικές φορές! Θέλω και γω κάποιον να με νταντέψει και να μου πει «κάτσε και κοιμήσου μέχρι να γίνεις καλά»! Αντ’ αυτού τρώω τα χαστουκάκια μου και ακούω «έλα μαμά, σύνελθε, σήκω, μπορείς, θα τα καταφέρεις». Πάντως δεν μπορώ να πω, είναι υποστηρικτικά τα μικρά μου, πιστεύουν σε μενα και τις δυνάμεις μου!