Οι 5 γλώσσες της αγάπης των παιδιών

 Ας μιλήσουμε για κάτι πολύ πολύ σημαντικό... για την ΑΓΑΠΗ!!! Για την ακρίβεια, για μια ολόκληρη φιλοσοφία γύρω από τις γλώσσες της αγάπης, που αναλύει υπέροχα ο Gary Chapman στα βιβλία του. Αυτή τη φορά όμως θα επικεντρωθούμε σε ότι πολυτιμότερο έχουμε, στα παιδιά!

Η αγάπη είναι το θεμέλιο της σχέσης γονιού-παιδιού και οπλίζει το παιδί με σιγουριά, ασφάλεια και υγιή αυτοεκτίμηση! Και όταν μιλάμε για αγάπη, εννοούμε την πραγματική αγάπη, την ανεπιφύλακτη, μια αγάπη πλήρης που αποδέχεται και επιβεβαιώνει ένα παιδί γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτά που κάνει. Ότι και αν κάνει το παιδί ο γονιός εξακολουθεί να το αγαπάει. Δεν αγαπάμε υπό όρους! Μόνο δίνοντας ανεπιφύλακτη αγάπη στα παιδιά μας θα είμαστε σε θέση να τα καταλάβουμε σε βάθος και να αντιμετωπίσουμε τις συμπεριφορές τους και αυτά θα νιώθουν καλά για τον εαυτό τους και θα είναι σε θέση να ελέγξουν το άγχος και τη συμπεριφορά τους καθώς μεγαλώνουν. Έτσι θα είναι πιο δεκτικά, δραστήρια διανοητικά, κοινωνικά, πνευματικά, θα αναπτύσσουν όμορφες σχέσεις και θα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να ξεδιπλώσουν όλες τις δυνατότητές τους.

Μπορεί να αγαπάμε αληθινά το παιδί μας, αν όμως εκείνο δεν το αισθάνεται, δεν θα νιώθει ότι αγαπιέται. Και πως θα αισθανθεί την αγάπη μας; Αν μιλάμε στη δική του γλώσσα αγάπης. Αν μιλάμε τη γλώσσα της αγάπης του άλλου, μπορούμε να γεμίσουμε τη «συναισθηματική δεξαμενή» του με αγάπη.

Οι γλώσσες της αγάπης είναι πέντε:

• Σωματική επαφή
• Λόγια επιβεβαίωσης
• Ποιοτικός χρόνος
• Δώρα
• Πράξεις φροντίδας

 

Σε τι διαφέρουν οι γλώσσες αγάπης των παιδιών:

Τα μικρά παιδιά δεν έχουν μια κύρια γλώσσα αγάπης, όπως οι ενήλικες. Μάλιστα, μέχρι την ηλικία των 5 χρόνων συνήθως δεν παρουσιάζουν καμία προτίμηση ως προς κάποια γλώσσα αγάπης. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να τους μιλάμε σε όλες τις γλώσσες αγάπης για να είμαστε σίγουροι ότι γεμίζουν αγάπη, αλλά και για να τις μάθουν να τις μιλούν και τα ίδια. Από τα 5 και μετά είναι πιο εύκολο να διακρίνουμε μια κύρια γλώσσα αγάπης, αλλά και πάλι αυτό είναι πολύ εύκολο να αλλάξει μεγαλώνοντας. Η γλώσσα αγάπης των παιδιών δεν είναι κάτι σίγουρο και σταθερό. Και φυσικά μπορεί να αλλάξει και στην εφηβεία, που είναι έτσι και αλλιώς μία δύσκολη περίοδος αλλαγής και μετάβασης προς την ενηλικίωση.

 

Πως εκδηλώνονται οι πέντε γλώσσες της αγάπης των παιδιών:

 

Σωματική επαφή:

Τα μωράκια λαχταρούν απλά στοργική σωματική επαφή (αγκαλιές, φιλιά, χάδια). Ακόμη και το άλλαγμα της πάνας, το ντύσιμο, το μπάνιο και το τάισμα, εμπεριέχουν σωματική επαφή. Όσο μεγαλώνουν οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια δεν θα χαθούν, όμως προστίθενται και άλλα: άγγιγμα σε χέρι/ώμο, φιλικό χτύπημα στην πλάτη, χάδι στα μαλλιά, κουβάλημα στους ώμους, πάλη στο πάτωμα, αεροπλανάκι στον αέρα, στροβιλίσματα του παιδιού, γαργαλητό, παιχνίδια με παλαμάκια (περνά-περνά η μέλισσα), διάβασμα αγκαλιά στην πολυθρόνα, κλείσιμο των ματιών (έκπληξη), “κόλλα το”, ομαδικά αθλήματα, υποδοχή και αποχαιρετισμός για το σχολείο με αγκαλιά/φιλί. Επίσης όταν τα παιδιά πονάνε ή είναι άρρωστα χρειάζονται περισσότερο χρόνο για παρηγοριά με σωματική επαφή.

Τα αγόρια, όπως και τα κορίτσια, χρειάζονται και αυτά τη σωματική επαφή. Ας μην τους τη στερούμε λόγω του φύλου τους!

Στα αγόρια, μεγαλώνοντας, η σωματική επαφή μπορεί να είναι πιο δυναμικού και βίαιου τύπου (πάλη, σπρωξίματα, χτυπήματα στο παιχνίδι, κεφαλοκλείδωμα, χειρονομίες όπως “κόλλα το”).

Επίσης, πολύ σημαντικό είναι να μην επιβάλλουμε στα παιδιά με το ζόρι τη φυσική επαφή. Ειδικά σε μεγάλα παιδιά στην εφηβεία. Βήμα-βήμα ώστε να νιώθουν εκείνα άνετα.

 

Λόγια επιβεβαίωσης:

Είναι πολύ σημαντικό να λέμε στα παιδιά μας «Σ’ αγαπώ», να ενθαρρύνουμε τις προσπάθειές τους και να τους επαινούμε για κάτι που κάνουν καλά! Προσοχή όμως με τους επαίνους, γιατί θέλουμε να έχουν βαρύτητα, να είναι πραγματικοί και αιτιολογημένοι. Αν χρησιμοποιούνται υπερβολικά συχνά, θα έχουν ελάχιστη θετική επίδραση. Και επιπλέον, αν τα παιδιά μας περιμένουν να ακούσουν το «μπράβο» σε ότι κάνουν, όταν βρεθούν σε ένα περιβάλλον που δεν θα ακούσουν έπαινο, θα υποθέσουν ότι κάτι δεν πάει καλά και θα αγχωθούν.

Η ένταση της φωνής μας έχει μεγαλύτερη επίδραση στην αντίδραση του παιδιού απ’ ότι τα λόγια μας. Και φυσικά η επιβολή απαγορεύσεων μπορεί να οδηγήσει στην αντίθετη κατεύθυνση. Καθοδηγούμε τα παιδιά μας με θετικό τρόπο και με στοργή, σκεπτόμενοι πως να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν ιδιότητες που θα τους χρησιμεύσουν στο μέλλον. Τα επιβεβαιωτικά λόγια καθοδηγούν το παιδί.

*Ιδέες για γονείς:

Αφήνουμε σημειώματα με ενθαρρυντικά μηνύματα ή λόγια αγάπης στα παιδιά μας σε διάφορα σημεία του σπιτιού, στην τσάντα τους ή τους στέλνουμε sms (για τα μεγαλύτερα παιδιά). Όταν λείπουμε μακριά, τηλεφωνούμε στα παιδιά μας για να τους πούμε ότι τα σκεφτόμαστε και τα αγαπάμε. Όταν είναι κακοδιάθετα τους θυμίζουμε τους λόγους που είμαστε περήφανοι για αυτά. Καληνυχτίζουμε τα παιδιά μας με ένα «σ 'αγαπώ». Κρεμάμε τις ζωγραφιές τους σε σημεία που θεωρούν σημαντικά. Όταν γίνεται κάποιο λάθος ή ατύχημα στην προσπάθειά τους να κάνουν κάτι χρήσιμο, χρησιμοποιούμε πρώτα λόγια αναγνώρισης που δείχνουν ότι ξέραμε τις καλές προθέσεις τους.

Για τα παιδιά που τα λόγια επιβεβαίωσης είναι η κύρια γλώσσα αγάπης τους τα «μη», οι απαγορεύσεις, τα αρνητικά σχόλια, οι φωνές και οι τσακωμοί είναι καταστροφικά και τους δείχνουν έλλειψη αγάπης.

 

Ποιοτικός χρόνος:

Ο ποιοτικός χρόνος σημαίνει εστιασμένη, απερίσπαστη προσοχή και είναι το δώρο της παρουσίας των γονιών στο παιδί. Το κάνει να νιώθει το πιο σημαντικό άτομο στον κόσμο για τον γονιό του. Φυσικά για να το πετύχουμε μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε για λίγο τις δουλειές μας στην άκρη ή να αλλάξουμε προτεραιότητες. Μπορούμε να εντάξουμε και το παιδί μας στις καθημερινές δουλειές μας, αντί να περιμένουμε να τελειώσουμε πρώτα, και να το μετατρέψουμε σε παιχνίδι. Στον ποιοτικό χρόνο είναι απαραίτητη η θετική βλεμματική επαφή από τον γονιό. Όταν μας μιλάει το παιδί είναι πολύ σημαντικό να σταματήσουμε ότι κάνουμε για λίγο και να το κοιτάξουμε στα μάτια. Ποιοτικός χρόνος δεν σημαίνει μόνο ότι κάνουμε πράγματα μαζί με το παιδί, μπορεί να έχουμε μια ποιοτική συζήτηση (ώστε να το γνωρίσουμε καλύτερα), αποκαλύπτοντας ιστορίες από το δικό μας παρελθόν, να μοιραστούμε σκέψεις και συναισθήματα. Ακόμη μπορούμε να διαβάσουμε στο παιδί μια ιστορία ή να δούμε μαζί το αγαπημένο του παιδικό, να πάμε μια βόλτα, να παίξουμε μαζί του στην παιδική χαρά (και όχι απλά να το παρακολουθούμε από μακριά), να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε ή απλά να φάμε μαζί του.

Για το παιδί που ο ποιοτικός χρόνος είναι η γλώσσα αγάπης του, ακόμη και η αρνητική προσοχή μοιάζει προτιμότερη από το να μην του δίνουν καθόλου προσοχή.

 

Δώρα:

Αν το παιδί σας θέλει να χαρίζει δωράκια στη δασκάλα του, αν παίρνοντας ένα δώρο παρατηρεί την κάθε λεπτομέρεια στο περιτύλιγμα/συσκευασία, αν το ανοίγει με επιφωνήματα και επιζητά την προσοχή σας καθώς το κάνει, αν βρίσκει ένα ειδικό σημείο στο δωμάτιό του για το δώρο, αν το επιδεικνύει παντού με καμάρι, τότε μάλλον η κύρια γλώσσα αγάπης του παιδιού σας είναι τα δώρα.

Η προσφορά ενός δώρου είναι έκφραση αγάπης και εκτίμησης και προσφέρεται χωρίς ανταλλάγματα. Είναι η χαρά της προσφοράς, μία ένδειξη ευγνωμοσύνης. Το πραγματικό δώρο δεν αποτελεί ανταμοιβή για υπηρεσίες, για να κάνει το παιδί τις δουλειές που του αναθέτουμε. Αυτό είναι «δωροδοκία» και όχι εκδήλωση αγάπης. Το δώρο πρέπει να είναι κάτι που θα έχει σημασία (όχι οικονομική, αλλά συναισθηματική) και ιδανικά να ταιριάζει με τα ενδιαφέροντα του παιδιού. Δεν έχει σημασία αν το φτιάξαμε ή το αγοράσαμε. Μπορεί να είναι και δώρο «της φύσης». Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σκεφτήκαμε και ότι κάθε φορά που θα βλέπει το δώρο μας θα του θυμίζει ότι το αγαπάμε.

Αν τα δώρα είναι η γλώσσα αγάπης του παιδιού σας μπορείτε να έχετε φυλαγμένα μερικά δωράκια μικρού κόστους (για όποτε αισθάνεστε ότι υπάρχει ανάγκη να το δώσετε, μπορείτε να έχετε ιδιαίτερα χαρτιά περιτυλίγματος ή κουτιά για να τυλίγεται τα δωράκια του, μπορείτε να κρύψετε ένα δωράκι στην τσάντα του για να το βρει αργότερα, μπορείτε να έχετε μαζί σας σνακ για να του δίνετε όταν είστε έξω, να του μαγειρέψετε το αγαπημένο του φαγητό ή επιδόρπιο, να του σερβίρετε το φαγητό του με ξεχωριστό τρόπο (ιδιαίτερη πιατέλα ή να ζωγραφίσετε με τα υλικά), μπορείτε να οργανώσετε ένα κυνήγι θησαυρού (με χάρτη και δώρο-έκπληξη) ή να οργανώσετε ένα πάρτι έκπληξη για τα γενέθλιά του.

 

Πράξεις φροντίδας:

Ως γονείς φροντίζουμε τα παιδιά μας, όμως σκοπός μας είναι να καλύψουμε κυρίως τις φυσικές ανάγκες τους. Για το παιδί που οι πράξεις φροντίδας είναι η γλώσσα αγάπης του, η εξυπηρέτηση και η προσφορά μας το αναπτύσσουν και συναισθηματικά. Η βοήθεια στα μαθήματα, στις προπονήσεις αθλημάτων, η επιδιόρθωση παιχνιδιών, το τάισμα, το άλλαγμα πάνας, το μπάνιο, το ντύσιμο είναι μερικές πράξεις φροντίδας. Αυτές οι πράξεις πρέπει να είναι κατάλληλες για την ηλικία κάθε παιδιού. Ναι μεν τα φροντίζουμε, αλλά όταν είναι έτοιμα τους διδάσκουμε πως να φροντίζουν και να εξυπηρετούν τον εαυτό τους και αργότερα τους άλλους. Είναι σημαντικό μέσα από το παράδειγμά μας να τους δείξουμε την προσφορά και την βοήθεια στους άλλους, ίσως και μέσα από τη συμμετοχή μας σε εθελοντικά προγράμματα μαζί με το παιδί μας.

Η φροντίδα του παιδιού μας είναι υποχρέωσή μας, αλλά όχι σκλαβιά. Η στοργική φροντίδα δεν επιβάλλεται, ούτε εξαναγκάζεται, αλλά είναι ένα δώρο που δίνεται ελεύθερα, επειδή θέλουμε να δώσουμε την ενέργειά μας στους άλλους. Αν λοιπόν δυσανασχετούμε επειδή εξυπηρετούμε τα παιδιά μας, παρεμποδίζουμε σοβαρά τη συναισθηματική τους ανάπτυξη.

 

Πως ανακαλύπτουμε την κύρια γλώσσα αγάπης του παιδιού μας:

• Παρατηρούμε πως εκφράζει την αγάπη του σε εμάς.
• Παρατηρούμε πως εκφράζει την αγάπη του στους άλλους.
• Ακούμε τι ζητάει συχνότερα.
• Παρατηρούμε για ποιο λόγο παραπονιέται συχνότερα.
• Του δίνουμε το δικαίωμα να διαλέξει ανάμεσα σε δύο επιλογές, από δύο διαφορετικές γλώσσες αγάπης (πχ «θα προτιμούσες να πάμε μαζί για γυμναστική ή να ψωνίσουμε καινούργια παπούτσια;», δηλ. επιλογή ανάμεσα σε ποιοτικό χρόνο και δώρο). Αν μετά από μερικές βδομάδες δείτε ότι οι περισσότερες επιλογές του τείνουν προς μία γλώσσα αγάπης, μάλλον αυτή είναι και η κύρια γλώσσα του.

 

Μην ξεχάσετε να διαβάσετε και για τους ενήλικες:

Οι 5 γλώσσες της αγάπης

Για περισσότερες πληροφορίες, ερωτήσεις, τεστ, βίντεο επισκεφτείτε τη σελίδα www.5lovelanguages.com

Τα βιβλία που έχω εγώ στα ελληνικά είναι:

• «Οι 5 γλώσσες της αγάπης», Gary Chapman, εκδ. Κλειδάριθμος
• «Οι 5 γλώσσες της αγάπης που καταλαβαίνουν τα παιδιά», Gary Chapman & Ross Campbell, εκδ. Μίνωας

Η ανάρτηση δεν είναι χορηγούμενη.

10 Πασχαλινές Κατασκευές DIY (+εκτυπώσιμα)

Τα σχολεία είναι κλειστά και τα παιδάκια μας διακοπάρουν ολημερίς στο σπίτι ετοιμοπόλεμα! Πως τα απασχολούμε δημιουργικά; Μα φυσικά με πασχαλινές κατασκευές! Ξέρω ότι όλες οι οθόνες στο σπίτι λειτουργούν εναντίον μας, αλλά η δημιουργία και η φαντασία θα κερδίσουν τελικά, τουλάχιστον κάποιες ώρες!

Πάμε να σας δείξω μερικές από τις κατασκευές με τις οποίες απασχολώ τα μικρά μου αυτές τις μέρες. Ως επί το πλείστων είναι εύκολες για (προ)νηπιακή ηλικία, αλλά μπορούν να αξιοποιηθούν και για απασχόληση μεγαλύτερων παιδιών. 

1. Αυγά και λαγουδάκια

Ζωγραφίσαμε πασχαλινά αυγουλάκια και λαγουδάκια. Τα σχεδιάκια τα βρήκα στο pinterest και απλά τα αντέγραψα.

Μετά κόψαμε τα λαγουδάκια και σε αυτά που ήταν με κόκκινο χαρτόνι κολλήσαμε μια μικρή ουρίτσα από βαμβάκι. Σχεδιάσαμε το σχήμα του αυγού σε παλιά περιοδικά και τα κόψαμε και αυτά. Έτσι κάθε αυγό είναι διαφορετικό!

Στολίσαμε την πόρτα του παιδικού δωματίου. Όλος ο σχεδιασμός ήταν του ταρζανάκου μου, οπότε είναι πολύ περήφανος για τη διακόσμηση! Το αστέρι στην πόρτα είναι απλά το αγαπημένο του και δεν το έχουμε αποχωριστεί από τα Χριστούγεννα (και ούτε βλέπω να φεύγει).

2. Χάρτινα καλαθάκια

Φτιάξαμε μικρά χάρτινα καλαθάκια για τους νονούς μας και τα γεμίσαμε με κουλουράκια. Για το σχεδιασμό χρησιμοποιήσαμε χαρτόνι 15x15 εκ. και σχεδιάσαμε γραμμές ανά 5εκ. Μετά κόψαμε όλες τις γραμμές μέχρι το κεντρικό τετράγωνο (βλέπε φώτο, θα βοηθήσει). Τις διπλώσαμε και τις κολλήσαμε σχηματίζοντας ένα καλαθάκι. Για διακόσμηση κολλήσαμε σε κάθε πλευρά από ένα αυγό. Ο ταρζανάκος διάλεξε προσεκτικά τους συνδυασμούς των αυγών, αλλά και ποια θα πάνε σε κάθε νονό! Τελικά το μέγεθος των καλαθιών δεν μας ευχαρίστησε ιδιαίτερα γιατί βγήκαν αρκετά μικρά και δεν χωρούσαν μέσα όσα θέλαμε. Έτσι αντί για χερούλι, αφού προσθέσαμε το περιεχόμενο τους, τα τυλίξαμε με τούλι και τα δέσαμε με κορδέλα. Του χρόνου θα τα δοκιμάσουμε 30x30 εκ. 

3. Αυγουλάκια από φελιζόλ 

Ζωγραφίσαμε αυγουλάκια από φελιζόλ με μαρκαδόρους. Αρχικά τα βάλαμε μέσα σε ένα καλαθάκι, αλλά μάλλον θα συνεχίσουμε την κατασκευή και θα τους βάλουμε από ένα καλαμάκι από σουβλάκι ώστε να γίνουν ένα ωραίο πασχαλινό μπουκετάκι για το βάζο.

4. Κάρτα λαγουδάκι

Φτιάξαμε πασχαλινές κάρτες λαγουδάκι. Σε χαρτόνι κόψαμε το σχήμα της κάρτας, που είναι το κεφάλι του λαγού. Σε αφρώδες χαρτί κόψαμε τα μάτια, τη μύτη και το εσωτερικό των αυτιών. Τα κολλήσαμε στην κάρτα με κόλλα στικ και στη συνέχεια κολλήσαμε με υγρή κόλλα τα μουστάκια του λαγού από σύρμα πίπας. Και έτοιμες οι καρτούλες μας!

5. Stencil/σφραγίδα λαγουδάκι

Λαγουδάκι από ρολό χαρτιού υγείας. Χρησιμοποίησα 3 ρολά για δύο λαγουδοκέφαλα. Τα έκοψα στη μέση με το ψαλίδι, δημιούργησα από μία μύτη στα 4 κομμάτια για τα αυτιά ώστε να είναι μυτερά και τα κόλλησα με ταινία και ταινία διπλής όψεως. Λογικά η θερμόκολλα/σιλικόνη θα έκανε καλύτερη δουλειά, αλλά είχαμε ξεμείνει!

Η αρχική ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθούν ως στάμπες με τέμπερα σε χαρτί, αλλά τελικά τα παιδάκια μου τα χρησιμοποίησαν σαν στένσιλ στο χαρτί και σχεδίασαν με μαρκαδόρο. Τέλος κολλήσαμε ματάκια για μεγαλύτερη τσαχπινιά. Μάλιστα εκτός από τα κλασικά λαγουδάκια δεν έλειψαν και τα λαγουδάκια-βαμπίρ απο το σπίτι μας (ο ταρζανάκος μου είχε κέφια)!

6. Πόρτα λαγουδάκι

Μετατρέψαμε την πόρτα μας σε έναν τεράστιο πασχαλινό λαγό! Το σχεδιάσαμε σε χαρτί (απλό λευκό Α4), το ζωγραφίσαμε, το κόψαμε και το κολλήσαμε στην πόρτα μας με ταινία. Φτιάξαμε και πασχαλινά λαγουδάκια για να κρατάει ο λαγός μας. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και τόσες μέρες μετά ακόμη χαζεύουν και θαυμάζουν την πόρτα μας. Άσε που την έχουν διαφημίσει σε όλους τους συγγενείς που τηλεφωνούν για πασχαλινές ευχές! 

Η ιδέα είναι από μια φωτογραφία που είδα τυχαία στο pinterest, αλλά επειδή δεν έβρισκα πουθενά κάποιο σχέδιο για πατρόν, έφτιαξα από μόνη μου. Μάλιστα ετοίμασα και ένα εκτυπώσιμο για εσάς! Παρακαλώ να είστε επιεικείς με τα σχέδιά μου γιατί είναι όλο φτιαγμένο στο χέρι. Το ανεβάζω περισσότερο σαν ένα μπούσουλα για όποιον θέλει να ασχοληθεί.

7. Διακοσμητικό λαγουδάκι

Φτιάξαμε και έναν λαγό από χαρτόνι και διακοσμήσαμε με αυτόν την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Η κατασκευή είναι πολύ απλή: 2 κύκλοι (ένας μεγαλύτερος για το σώμα του λαγού και ένας μικρότερος για το κεφάλι) και 2 αυτιά. Τα ενώσαμε με συρραπτικό. Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε αυγουλάκια, λουλούδια και πεταλούδες, τα κόψαμε και τα κολλήσαμε με κόλλα στικ στον λαγό. Και έτοιμο το στολισμένο λαγουδάκι μας!

8. Καπελάκι λαγουδάκι

Με αυτή την κατασκευή τα παιδάκια μου πραγματικά ενθουσιάστηκαν και εκτός από την δημιουργική απασχόλησή τους, μας έδωσε πολλές ευκαιρίες και για παιχνίδι ρόλων μετά το τέλος της. Σχεδίασα μία φαρδιά λωρίδα στο μήκος του Α4 δημιουργώντας έναν κύκλο στη μέση για το κεφάλι και μία σκέτη για την επέκταση του καπέλου (για να προσαρμοστεί στο κεφάλι). Μετά φτιάξαμε 2 αυτιά μεγάλα και 2 κομμάτια μικρότερα για το εσωτερικό τους. Αφού τα ζωγράφισαν τα παιδιά, τα κολλήσαμε μεταξύ τους με κόλλα στικ. Στο πρόσωπο βάλαμε ματάκια, μύτη από πον-πον και σχεδιάσαμε στόμα και μουστάκια. Τα μουστάκια θα μπορούσαν να γίνουν και από σύρμα πίπας, αλλά το κράτησα πιο απλό. Μετά κολλήσαμε τα αυτάκια στο κεφάλι με υγρή κόλλα και το αφήσαμε να στεγνώσει για να σταθεροποιηθεί. Όταν ήταν έτοιμα απλά μέτρησα το καπέλο στα παιδικά κεφαλάκια και σύρραψα την έξτρα λωρίδα αναλόγως του μεγέθους κάθε παιδιού. Κολλήσαμε και ένα πον-πον στο πίσω μέρος του κεφαλιού για ουρίτσα και έτοιμα τα λαγουδοκαπελάκια μας!

Για την κατασκευή (λόγω έλλειψης λευκού χαρτονιού) χρησιμοποίησα σκληρά εξώφυλλα περιοδικών σε λευκό χρώμα ή σε κάποιες περιπτώσεις απλά κόλλησα μια λευκή Α4 πάνω στο εξώφυλλο. Πάντως χρειάζεται χαρτόνι για να σταθεί καλά στο κεφάλι, γιατί το απλό χαρτί είναι πολύ λεπτό και θα σκιστεί αμέσως.

Και τώρα δύο ωραίες κατασκευές από τα παλιά, από τον παιδικό σταθμό του ταρζανάκου μου:

9. Πασχαλινή κάρτα με αυγουλάκια και γρασίδι

Κόβουμε ένα πράσινο χαρτόνι 26x13 εκ. και το διπλώνουμε στα δύο, ώστε να σχηματιστεί μία κάρτα. Στο μπροστινό μέρος σχεδιάζουμε διαγώνια μύτες (σαν γρασίδι) και το κόβουμε. Μετά σε ένα άλλο χαρτόνι 13x13 εκ., άλλου χρώματος (εδώ κίτρινο) κολλάμε κόκκινα πασχαλινά αυγά. Τέλος, κολλάμε το δεύτερο χαρτόνι εσωτερικά της κάρτας, πάνω στην τετράγωνη πράσινη πλευρά.

10. Καλάθι λαγουδάκι φτιαγμένο από ένα τενεκεδένιο κουτί

Παίρνουμε ένα τενεκεδένιο κουτί (όπως αυτά από τα πουράκια ή τις βρεφικές κρέμες) και το τυλίγουμε με χαρτόνι. Κολλάμε από πάνω ένα χάρτινο λαγουδάκι που να αγκαλιάζει το κουτί, το ζωγραφίζουμε και του βάζουμε πλαστικά ματάκια. Στα χέρια του κολλάμε δύο μεγάλα χάρτινα πασχαλινά αυγά. Στο κάτω μέρος του κουτιού κολλάμε γύρω-γύρω χαρτί γκοφρέ (τέσσερις στρώσεις), κομμένο μέχρι τη μέση σε λεπτές λωρίδες, για να μοιάζει με γρασίδι. Και τέλος προσθέτουμε από πίσω και μια φουντωτή ουρά από βαμβάκι. Και έτοιμο το καλαθάκι! Στο σχολείο το γεμίσανε μέσα με κομμάτια από γκοφρέ και βάλανε το κόκκινο πασχαλινό αυγουλάκι τους (για να μη σπάσει κιόλας).

TIPS:

Αν δεν έχετε όλα τα κατάλληλα υλικά μην πτοείστε. Παραπάνω θα διαπιστώσατε ότι ούτε εμείς τα είχαμε! Απλά χρησιμοποιήσαμε ότι είχαμε στο σπίτι από στοκ υλικών κατασκευών, απλό χαρτί Α4, περιοδικά και λίγη φαντασία! 

Αν τώρα δεν έχετε εκτυπωτή, επίσης δεν πειράζει! Εγώ πλέον λόγω έλλειψης ανοίγω στον υπολογιστή το εκτυπώσιμο αρχείο (ή τη φώτο), βάζω μια κόλλα χαρτί Α4 πάνω στην οθόνη και με ένα μολύβι κάνω την γνωστή από το Δημοτικό "αντιπατάρα", δηλ. απλά αντιγράφω το σχέδιο. Τόσο απλό! Οπότε δικαιολογίες δεν υπάρχουν! Ώρα για δημιουργία!

Αν θέλετε να δημιουργήσετε με τα παιδάκια σας και στην κουζίνα, ρίξτε μια ματιά στα κουλουράκια λαγουδάκια μας!

Εκτυπώσιμα:

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!

Οι 5 γλώσσες της αγάπης

 

Ας μιλήσουμε για κάτι πολύ πολύ σημαντικό... για την ΑΓΑΠΗ!!! Ουσιαστικά για μια ολόκληρη φιλοσοφία γύρω από τις γλώσσες της αγάπης, που ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά βιβλίων του Gary Chapman με τίτλο “Οι 5 γλώσσες της αγάπης” και αναφέρεται και σε πολλά ακόμη βιβλία αυτοβελτίωσης.

Τι είναι όμως οι γλώσσες της αγάπης και ποιες είναι αυτές;

Η γλώσσα της αγάπης είναι ο τρόπος που έχει κάθε άνθρωπος για να εκφράζει την αγάπη του και για να λαμβάνει αγάπη από τους άλλους. Καθένας μας έχει μια κύρια γλώσσα αγάπης (ή και δύο), με αυτό τον τρόπο δείχνει την αγάπη του στους άλλους και με τον ίδιο τρόπο θέλει να δείχνουν οι άλλοι την αγάπη τους σε αυτόν για να την καταλαβαίνει, να την εισπράττει. Πολλές φορές όμως η γλώσσα αγάπης του ενός είναι διαφορετική από την γλώσσα του άλλου και δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου μπορεί να αρχίσει να δημιουργείται ένα συναισθηματικό κενό. Μιλώντας τη γλώσσα αγάπης του άλλου του δείχνουμε την αγάπη μας με τον τρόπο που την καταλαβαίνει αυτός (και όχι όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς), γεμίζουμε τη δεξαμενή αγάπης του. «Σκοπός της αγάπης δεν είναι να αποκτήσουμε εμείς κάτι που θέλουμε, αλλά να κάνουμε κάτι καλό για αυτόν που αγαπάμε.» (G.Chapman), για αυτό και σκοπός δεν είναι να δείξουμε στον άλλο την αγάπη μας έτσι όπως μας ευχαριστεί εμάς, αλλά όπως ο άλλος θα την εκλάβει ως αγάπη (όσο άβολο, περίεργο, απλό, χαζό, ασήμαντο ή ανούσιο μπορεί να φαντάζει στα δικά μας μάτια).

Οι γλώσσες της αγάπης είναι πέντε:

·         Σωματική επαφή

·         Λόγια επιβεβαίωσης

·         Ποιοτικός χρόνος

·         Δώρα

·         Πράξεις φροντίδας

Επιγραμματικά θα σας αναφέρω λίγα πράγματα για κάθε μία γλώσσα.

Σωματική επαφή:

Οποιαδήποτε μορφή σωματικής επαφής: ένα απλό άγγιγμα, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα φιλί, το χάιδεμα των μαλλιών, το τρίψιμο της πλάτης, το κράτημα των χεριών και φυσικά η σεξουαλική επαφή.

 

Λόγια επιβεβαίωσης:

Σε αυτή τη γλώσσα αγάπης περιλαμβάνεται οποιαδήποτε λεκτική μορφή αγάπης: ένα απλό κομπλιμέντο, ευγενικά λόγια, γλυκόλογα, λόγια επιβεβαίωσης, λόγια ενθάρρυνσης. Με όλα αυτά τα λόγια γεμίζουμε τη δεξαμενή αγάπης του συντρόφου μας. Τα αντίθετα αποτελέσματα έχουν: η γκρίνια, τα παράπονα, οι τσακωμοί και οι διαπληκτισμοί (αφού είναι τα φυσικά αντίθετα αυτής της γλώσσας αγάπης).

 

Ποιοτικός χρόνος:

Στον ποιοτικό χρόνο ως γλώσσα αγάπης κατατάσσονται από μια απλή καθημερινή δραστηριότητα με τον σύντροφό μας (να δούμε μια ταινία μαζί, να μαγειρέψουμε μαζί), η συντροφικότητα, μια συζήτηση, μέχρι κοινές δραστηριότητες/εμπειρίες που δημιουργούν αναμνήσεις. Το πιο σημαντικό όμως είναι η φυσική και ψυχική παρουσία, να είσαι παρών ψυχή τε και σώματι, να κοιτάς τον άλλο στα μάτια, να τον ακούς προσεκτικά, να είσαι εκεί για αυτόν και τίποτα να μη σου αποσπά την προσοχή.

 

Δώρα:

Αν η κύρια γλώσσα αγάπης του συντρόφου σου είναι να δέχεται (και να δίνει) δώρα, τότε μπορείς να γίνεις πολύ καλός στο να προσφέρεις δώρα. Κατά τον G.Chapman είναι μία από τις πιο εύκολες γλώσσες αγάπης που μπορεί να μάθει κανείς. Για τους πιο «σφιχτούς» στα οικονομικά, αυτό θα είναι μια μεγάλη πρόκληση, αλλά να θυμάστε ότι επενδύετε στην αγάπη. Τέλος, σε μια δύσκολη περίοδο η φυσική μας παρουσία μπορεί να είναι πιο ισχυρό δώρο από κάτι απτό.

 

Πράξεις φροντίδας:

Η φροντίδα του άλλου έχει πολλές μορφές: από το να κάνεις μασάζ, μέχρι να πλύνεις τα πιάτα, να συμμαζέψεις ή να αλλάξεις το μωρό. Αν δεν ξέρεις πως να τον ευχαριστήσεις μπορεί να σε καθοδηγήσει ο σύντροφός σου μέσα από αιτήματα (όχι απαιτήσεις) για να ηρεμήσει/ξεκουραστεί. Ξεπεράστε τα στερεότυπα και απλά φροντίστε αυτόν που αγαπάτε.

Την πρώτη φορά που διάβασα το βιβλίο “Οι 5 γλώσσες της αγάπης” δεν με βοήθησε καθόλου! Γιατί; Επειδή εγώ δεν ήμουν ανοιχτή στο να αλλάξω! Επειδή βρισκόμουν σε μία τόσο ανώριμη και εγωιστική φάση της ζωής μου, που το μόνο που σκέφτηκα (για τον σύντροφό μου, όχι για μένα) είναι «ορίστε, τώρα ξέρεις ποια είναι η γλώσσα αγάπης μου, δώσε μου αγάπη!». Και φυσικά δεν έγινε τίποτα! Διότι και ο άλλος δεν μπορεί να σου δίνει συνεχώς αυτό που θέλεις, που για τον ίδιο είναι άβολο και ανοίκειο, και ταυτόχρονα να έχει μια άδεια δεξαμενή αγάπης. Κάποια στιγμή κουράζεται και πληγώνεται.

Αυτή τη φορά διάβασα το βιβλίο «Οι 5 γλώσσες της αγάπης που καταλαβαίνουν τα παιδιά» με ανοιχτό μυαλό και διάθεση προσφοράς. Και καθώς το διάβαζα κατανοούσα καλύτερα και τη γλώσσα αγάπης του συζύγου μου, την οποία ήδη γνώριζα, αλλά μέχρι τώρα απλά αδιαφορούσα! Και μέχρι να το τελειώσω, άρχισα να δουλεύω προς αυτή την κατεύθυνση, όχι τρομερά πράγματα, babysteps, αλλά λειτούργησε πραγματικά και το κλίμα στο σπίτι μας έγινε πιο ευχάριστο και ο σύζυγός μου πιο δοτικός ως προς τη δική μου γλώσσα αγάπης.

Μου αρέσει πάρα πολύ όλη η θεωρία των γλωσσών της αγάπης και έχω δει ότι και πρακτικά δουλεύει. Εννοείται βέβαια ότι δεν είναι εύκολο, δεν βγαίνει αβίαστα, θέλει μια υπενθύμιση προς τον εαυτό μας. Όμως όταν δίνεις αγάπη και ο άλλος την εισπράττει, τότε είναι πολύ πιο πιθανό και ότι θα λάβεις αγάπη. Είναι ένας υπέροχος τεράστιος φαύλος κύκλος αγάπης!

Συνεχίζεται...  

(έρχεται ανάρτηση που αφορά τα παιδιά)

Για περισσότερες πληροφορίες, ερωτήσεις, τεστ, βίντεο και όλη τη σειρά βιβλίων επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα www.5lovelanguages.com

Τα βιβλία που έχω εγώ στα ελληνικά είναι:

·         «Οι 5 γλώσσες της αγάπης», Gary Chapman, εκδ. Κλειδάριθμος

·    «Οι 5 γλώσσες της αγάπης που καταλαβαίνουν τα παιδιά», Gary Chapman & Ross Campbell, εκδ. Μίνωας

Η ανάρτηση δεν είναι χορηγούμενη.

 

DIY Στολή δεινόσαυρος T-rex

Πρόπερσι στις Απόκριες αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου απόπειρα ραψίματος στολής και φυσικά ο 4χρονος τότε ταρζανάκος μου με έριξε στα δύσκολα. Μου ζήτησε να του φτιάξω μια στολή T-rex πορτοκαλί «με μαύρα αγκάθια, μαμά» και να έχει και ένα μεγάαααλο κεφάλι (με δόντια και τα παρελκόμενα, πλήρες σετ)! «Μήπως θα ήθελες κουκούλα με μάτια πάνω; Γιατί θα ζεσταθείς πολύ να φοράς το κεφάλι...» του είπα εγώ που σκέφτηκα ναι μεν τη γκρίνια που με περίμενε από το άβολο κεφάλι (θα ζεσταίνεται, θα ιδρώνει, δεν θα βλέπει καλά, θα δυσκολεύεται στις κινήσεις κ.ο.κ. και φυσικά δεν θα θέλει να το βγάλει!), αλλά και το τι με περίμενε κατασκευαστικά... πως θα έφτιαχνα εγώ μια τέτοια στολή με μεγάλο κεφάλι;;; Όσο και αν προσπάθησα να τον πείσω ήταν ανένδοτος, «θέλω να φορέσω ένα πολύ πολύ μεγάλο κεφάλι και να κάνω βοοοοοοοο (φωνή δεινόσαυρου κατά ταρζανάκο)». Τι να κάνω η μάνα; Έψαξα στο pinterest, μπας και βρω καμιά ιδέα. Και βρήκα πολλές! Και τις συνδύασα, όπως με βόλευε. Και έβαλα και δικά μου. Καιιιιι ταρατατάαα τατάαααα..... έτοιμη η στολή T-rex πορτοκαλί με μαύρο και κεφάλι («όχι κουκούλα, μαμά»).

Για τα υφάσματα πήγα και πάλι στο γνωστό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας με 1ευρώ/μέτρο και πήρα φούτερ σε πορτοκαλί και μαύρο ζέρσεϊ. Λευκό είχα στο σπίτι κάποια ρετάλια σε χοντρό σταθερό ύφασμα.

Ξεκίνησα με την ουρά. Χρησιμοποίησα την ιδέα που βρήκα σε αυτό το blog και ακολούθησα τις οδηγίες για τα «αγκάθια» ή περίπου (πάλι έκανα τα δικά μου, θα δείτε παρακάτω).

Για την ουρά μέτρησα 55 εκ. μήκος και 30 εκ. φάρδος διπλωμένο (στο πιο φαρδύ μέρος). Το ύφασμα που αγόρασα ήταν συνεχόμενο, σαν σωλήνας (δεν τελειώνει στο φάρδος, έχει μόνο μήκος), οπότε αυτό με βοήθησε πολύ με το κόψιμο. Μέτρησα, λοιπόν, σε μια άκρη τις διαστάσεις και έφτιαξα μια τριγωνική ουρά.

Για τα «αγκάθια» έκανα το σχέδιο που δείχνει στο παραπάνω blog, δηλ. μέτρησα 6,5 εκ. βάση τριγώνου και 1,3 εκ. περίπου κενό ενδιάμεσα. Όμως επειδή ήθελα περισσότερα αγκάθια και είπα να τελειώνω γρήγορα (εδώ γελάμε!) το έκανα διπλό, οπότε δύο σειρές αγκάθια. Στο μαύρο ύφασμα, λοιπόν, μέτρησα πάλι 55 εκ. μήκος και 19 εκ. φάρδος διπλωμένο (για 2 σειρές αγκάθια, που χωρίζονταν στα 9,5 εκ.). Αν σας μπέρδεψα, μην ανησυχείτε, και γω μπερδεύτηκα... δεν είμαι για γεωμετρία τελικά! Κάντε το όπως μπορείτε εσείς καλύτερα! Μετά από τόσα μετρήματα αυτό που διαπίστωσα είναι ότι τελικά είχε τόση δουλειά που κάλλιστα θα μπορούσα να ράψω ένα-ένα τριγωνάκι, όπως είχα σκεφτεί εξ αρχής, και μάλλον στον ίδιο χρόνο. Ουφ! Η τόση σκέψη με κούρασε!

Μετά γέμισα τα αγκάθια με γέμισμα μαξιλαριών και τα έραψα από μέσα στη ραφή της ουράς. Γέμισα και την ουρά με γέμισμα μαξιλαριών, αγορασμένο πάλι από το κέντρο της Αθήνας (το οικονομικότερο που έχω βρει είναι 4 ευρώ/κιλό).

Το σχέδιο που σκέφτηκα για την κυρίως στολή ήταν αμάνικο και χωρίς πόδια, σε στιλ φουστανάκι (για να μπορεί να πάει στην τουαλέτα) και να φοράει από μέσα μαύρο παντελόνι και μπλούζα με μαύρα μανίκια. Ως μπούσουλα για το πατρόν πήρα έναν υπνόσακο του ταρζανάκου μου (που του ήταν άνετος και χωρούσε και μπλούζα από μέσα) και άφησα και ακόμη ένα δάχτυλο περιθώριο στο κόψιμο. Σχεδίασα το ίδιο σχέδιο για μπρος και πίσω, αλλά στο μπροστινό μέρος το άφησα ένα ενιαίο κομμάτι, ενώ στο πίσω το έκοψα στη μέση, ώστε να ράψω ουρά και αγκάθια ανάμεσα στα δύο μισά. Και φυσικά διόρθωσα τη λαιμόκοψη μπροστά για να μην τον πνίγει.

Για το μπροστινό μέρος, η ιδέα ήταν να ράψω και ένα μεγάλο οβάλ μαύρο ύφασμα για την κοιλίτσα του δεινόσαυρου. Τελικά όμως δεν το πρόσθεσα γιατί μας άρεσε το φωτεινό πορτοκαλί.

Για το πίσω μέρος, πρώτα πρόβαρα στον ταρζανάκο μου την ουρά για να δω που θα κάτσει καλύτερα, ώστε να μην πατιέται και τελικά το σωστό σημείο είναι περίπου στην ουρίτσα (έλα ρε, σοβαρά... μα γιατί το λέμε έτσι...??? χαχα!!!). Μετά το καρφίτσωσα όλο και με τα αγκάθια και το τοποθέτησα πάνω του. Επειδή η ουρά έχει και λίγο βάρος τελικά την έραψα λίγο πιο μέσα στη βάση της για να κρατιέται καλύτερα. Και επίσης μετά την πρόβα αφαίρεσα και ένα από τα αγκάθια, το πάνω-πάνω για να βάλω κόπιτσα, ώστε να χωράει να μπει το κεφάλι του παιδιού στη στολή, μιας και μπροστά είναι μέχρι πάνω στο λαιμό, δεν έχω αφήσει κενό. Αυτό ήταν και το πιο «δύσκολο» ράψιμο λόγω όγκου ουράς. Όλη η υπόλοιπη στολή ράφτηκε πανεύκολα, αφού ήταν απλά ίσια γαζιά (μόλις τελείωσα το πίσω μέρος απλά το έραψα δεξιά και αριστερά με το μπροστινό). Νομίζω ότι βγήκε πολύ ωραίο και άνετο. Τότε έμπαινε και πάνω απ’ το μπουφάν, οπότε μετά από δυο χρόνια του κάνει ακόμη. Αν άφηνα μεγαλύτερο κενό στα μανίκια (κάτω από τις μασχάλες) ίσως να του έκανε και για ακόμη δυο χρονάκια.

Τώρα πάμε στα δύσκολα... το κεφάλι! Εδώ δυσκολεύτηκα πολύ, κυρίως για το πως να το κάνω. Σκέφτηκα πάρα πολλά, έψαξα άλλα τόσα, συζήτησα τις ιδέες και με τον αντρούλη μου και καταλήξαμε σε ένα συνδυασμό δύο κατασκευών: χαρτονένιο κεφάλι δεινοσαύρου και κράνος ποδηλάτου για να στέκεται καλά η κατασκευή στο κεφάλι [oι ιδέες είναι ένας συνδυασμός από αυτό και αυτό το blog].

Έκοψα μια γωνία από ένα χαρτόκουτο και το μέτρησα να χωράει/σφηνώνει μέσα το κράνος ποδηλάτου. Μετά το μέτρησα και στο κεφάλι του ταρζανάκου μου για να δω πόσο μάκρος έχει η μουσούδα και αν βλέπει [σημαντικό!]. Το προσάρμοσα και ήρθε η ώρα για το κόλλημα. Χρησιμοποίησα κόλλα σε σπρέι, αλλά μετά από πολλές δοκιμές συνειδητοποίησα ότι και η ταινία διπλής όψης κολλάει υπέροχα! Το ύφασμα το κόλλησα από πάνω και γύρω (εκτός από την πίσω πλευρά) και το πέρασα και από μέσα. Από πίσω το έκοψα έτσι ώστε να δημιουργεί «ουρά/χαίτη/καρεδάκι;» (σαν το καπέλο του φαραώ περίπου) για να δίνει μια ενιαία αίσθηση με την υπόλοιπη στολή από κάτω και κόλλησα και εκεί αγκάθια. Τα δόντια δεν τα έκανα χαρτονένια τελικά γιατί δεν στεκόντουσαν καλά, οπότε τα έφτιαξα κατευθείαν από λευκό ύφασμα (σταθερό) και το κόλλησα με διπλής όψης. Στη συνέχεια έκοψα δύο μικρά ρουθουνάκια και μια λωρίδα για βλέφαρα (διπλωμένο ύφασμα και τρυπωμένο) και τα έραψα πάνω στο κεφάλι. Ναι, στο ήδη κολλημένο ύφασμα... θέλω να παιδεύομαι! Διαστάσεις δεν έχω να σας πω, έβλεπα το σχέδιο και δημιουργούσα καταλλήλως! Από το πολύ μου άγχος, δεν έβγαλα ούτε μια φώτο από την χάρτινη κατασκευή (το ξέχασα!). Το θυμήθηκα αφού είχα κολλήσει το ύφασμα και έραβα μάτια/μύτη. Για τα μάτια έκοψα μία σελίδα Α4 στη μέση και έκανα δύο μπαλάκια, τα τύλιξα με το λευκό ύφασμα και τα κόλλησα με διπλής όψης (γύρω-γύρω, σε βλέφαρα και κεφάλι). Με την ίδια ταινία κόλλησα και από μία λεπτή λωρίδα μαύρο ύφασμα πάνω στα μάτια.

Τέλος, κόλλησα το κράνος ποδηλάτου μέσα στο κεφάλι (δεξιά, αριστερά, πίσω και από πάνω), επίσης με ταινία διπλής όψης. Το καλό είναι ότι μπορώ να το ξεκολλήσω όποτε θέλω, οπότε συνεχίζει να είναι λειτουργικό και για το ποδήλατο.

Και έτοιμος ο πορτοκαλί t-rex!

Για τα χέρια και τα πόδια, η ιδέα ήταν να φτιάξω πορτοκαλί φαρδιές λωρίδες, με λάστιχο από μέσα (για να φοριέται και να στέκεται εύκολα) και να ράψω πάνω από δύο μαύρα τριγωνάκια με μαζεμένη τη βάση τους για να δίνουν την αίσθηση των νυχιών. Τελικά δεν το ολοκλήρωσα ποτέ, μιας και με πρόλαβε ο χρόνος και τα πάρτυ. Ίσως όμως τα φτιάξω για να υπάρχουν.

Μετά από εμπειρία πάρτυ να σας πω ότι τελικά είχα δίκιο για το άβολο του κεφαλιού. Χωρίς το κράνος, στις χορευτικές κινήσεις, είχε όλη την ώρα το νου του μη του πέσει το κεφάλι. Και φυσικά όταν του πρότεινα να το βγάλει για να χορέψει πιο άνετα, έκλεγε για πολλή ώρα γιατί δεν ήταν πλέον δεινόσαυρος! Πάλι τα ‘χε ψυλλιαστεί η μάνα! Αυτά στο πρώτο prive party του σπιτιού μας. Στα επόμενα δύο που πήγαμε (και υπήρχε το κράνος), μόλις είδε ότι άρχισε να ενοχλείται μου ζήτησε να του το βγάλω και έληξε το ζήτημα (βέβαια συχνά-πυκνά το ξανάβαζε για λίγο για να είναι σωστός t-rex). Παρόλα αυτά με το κράνος ποδηλάτου έγινε αρκετά σταθερό και χόρευε άνετα, αλλά μετά από ώρα άρχισε να τον γαργαλάει το λουράκι στο λαιμό. Ίσως τελικά να φτιάξω και μια κουκούλα να υπάρχει για τα πάρτυ, για μετά από καμιά ώρα που θα κουράζεται και θα θέλει να χορέψει χωρίς τον όγκο στο κεφάλι.

Πως σας φάνηκε ο πορτοκαλί t-rex μας;

Εσείς τι ψηφίζετε: κουκούλα ή κεφάλι;