DIY Στολή δεινόσαυρος T-rex

Πρόπερσι στις Απόκριες αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου απόπειρα ραψίματος στολής και φυσικά ο 4χρονος τότε ταρζανάκος μου με έριξε στα δύσκολα. Μου ζήτησε να του φτιάξω μια στολή T-rex πορτοκαλί «με μαύρα αγκάθια, μαμά» και να έχει και ένα μεγάαααλο κεφάλι (με δόντια και τα παρελκόμενα, πλήρες σετ)! «Μήπως θα ήθελες κουκούλα με μάτια πάνω; Γιατί θα ζεσταθείς πολύ να φοράς το κεφάλι...» του είπα εγώ που σκέφτηκα ναι μεν τη γκρίνια που με περίμενε από το άβολο κεφάλι (θα ζεσταίνεται, θα ιδρώνει, δεν θα βλέπει καλά, θα δυσκολεύεται στις κινήσεις κ.ο.κ. και φυσικά δεν θα θέλει να το βγάλει!), αλλά και το τι με περίμενε κατασκευαστικά... πως θα έφτιαχνα εγώ μια τέτοια στολή με μεγάλο κεφάλι;;; Όσο και αν προσπάθησα να τον πείσω ήταν ανένδοτος, «θέλω να φορέσω ένα πολύ πολύ μεγάλο κεφάλι και να κάνω βοοοοοοοο (φωνή δεινόσαυρου κατά ταρζανάκο)». Τι να κάνω η μάνα; Έψαξα στο pinterest, μπας και βρω καμιά ιδέα. Και βρήκα πολλές! Και τις συνδύασα, όπως με βόλευε. Και έβαλα και δικά μου. Καιιιιι ταρατατάαα τατάαααα..... έτοιμη η στολή T-rex πορτοκαλί με μαύρο και κεφάλι («όχι κουκούλα, μαμά»).

Για τα υφάσματα πήγα και πάλι στο γνωστό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας με 1ευρώ/μέτρο και πήρα φούτερ σε πορτοκαλί και μαύρο ζέρσεϊ. Λευκό είχα στο σπίτι κάποια ρετάλια σε χοντρό σταθερό ύφασμα.

Ξεκίνησα με την ουρά. Χρησιμοποίησα την ιδέα που βρήκα σε αυτό το blog και ακολούθησα τις οδηγίες για τα «αγκάθια» ή περίπου (πάλι έκανα τα δικά μου, θα δείτε παρακάτω).

Για την ουρά μέτρησα 55 εκ. μήκος και 30 εκ. φάρδος διπλωμένο (στο πιο φαρδύ μέρος). Το ύφασμα που αγόρασα ήταν συνεχόμενο, σαν σωλήνας (δεν τελειώνει στο φάρδος, έχει μόνο μήκος), οπότε αυτό με βοήθησε πολύ με το κόψιμο. Μέτρησα, λοιπόν, σε μια άκρη τις διαστάσεις και έφτιαξα μια τριγωνική ουρά.

Για τα «αγκάθια» έκανα το σχέδιο που δείχνει στο παραπάνω blog, δηλ. μέτρησα 6,5 εκ. βάση τριγώνου και 1,3 εκ. περίπου κενό ενδιάμεσα. Όμως επειδή ήθελα περισσότερα αγκάθια και είπα να τελειώνω γρήγορα (εδώ γελάμε!) το έκανα διπλό, οπότε δύο σειρές αγκάθια. Στο μαύρο ύφασμα, λοιπόν, μέτρησα πάλι 55 εκ. μήκος και 19 εκ. φάρδος διπλωμένο (για 2 σειρές αγκάθια, που χωρίζονταν στα 9,5 εκ.). Αν σας μπέρδεψα, μην ανησυχείτε, και γω μπερδεύτηκα... δεν είμαι για γεωμετρία τελικά! Κάντε το όπως μπορείτε εσείς καλύτερα! Μετά από τόσα μετρήματα αυτό που διαπίστωσα είναι ότι τελικά είχε τόση δουλειά που κάλλιστα θα μπορούσα να ράψω ένα-ένα τριγωνάκι, όπως είχα σκεφτεί εξ αρχής, και μάλλον στον ίδιο χρόνο. Ουφ! Η τόση σκέψη με κούρασε!

Μετά γέμισα τα αγκάθια με γέμισμα μαξιλαριών και τα έραψα από μέσα στη ραφή της ουράς. Γέμισα και την ουρά με γέμισμα μαξιλαριών, αγορασμένο πάλι από το κέντρο της Αθήνας (το οικονομικότερο που έχω βρει είναι 4 ευρώ/κιλό).

Το σχέδιο που σκέφτηκα για την κυρίως στολή ήταν αμάνικο και χωρίς πόδια, σε στιλ φουστανάκι (για να μπορεί να πάει στην τουαλέτα) και να φοράει από μέσα μαύρο παντελόνι και μπλούζα με μαύρα μανίκια. Ως μπούσουλα για το πατρόν πήρα έναν υπνόσακο του ταρζανάκου μου (που του ήταν άνετος και χωρούσε και μπλούζα από μέσα) και άφησα και ακόμη ένα δάχτυλο περιθώριο στο κόψιμο. Σχεδίασα το ίδιο σχέδιο για μπρος και πίσω, αλλά στο μπροστινό μέρος το άφησα ένα ενιαίο κομμάτι, ενώ στο πίσω το έκοψα στη μέση, ώστε να ράψω ουρά και αγκάθια ανάμεσα στα δύο μισά. Και φυσικά διόρθωσα τη λαιμόκοψη μπροστά για να μην τον πνίγει.

Για το μπροστινό μέρος, η ιδέα ήταν να ράψω και ένα μεγάλο οβάλ μαύρο ύφασμα για την κοιλίτσα του δεινόσαυρου. Τελικά όμως δεν το πρόσθεσα γιατί μας άρεσε το φωτεινό πορτοκαλί.

Για το πίσω μέρος, πρώτα πρόβαρα στον ταρζανάκο μου την ουρά για να δω που θα κάτσει καλύτερα, ώστε να μην πατιέται και τελικά το σωστό σημείο είναι περίπου στην ουρίτσα (έλα ρε, σοβαρά... μα γιατί το λέμε έτσι...??? χαχα!!!). Μετά το καρφίτσωσα όλο και με τα αγκάθια και το τοποθέτησα πάνω του. Επειδή η ουρά έχει και λίγο βάρος τελικά την έραψα λίγο πιο μέσα στη βάση της για να κρατιέται καλύτερα. Και επίσης μετά την πρόβα αφαίρεσα και ένα από τα αγκάθια, το πάνω-πάνω για να βάλω κόπιτσα, ώστε να χωράει να μπει το κεφάλι του παιδιού στη στολή, μιας και μπροστά είναι μέχρι πάνω στο λαιμό, δεν έχω αφήσει κενό. Αυτό ήταν και το πιο «δύσκολο» ράψιμο λόγω όγκου ουράς. Όλη η υπόλοιπη στολή ράφτηκε πανεύκολα, αφού ήταν απλά ίσια γαζιά (μόλις τελείωσα το πίσω μέρος απλά το έραψα δεξιά και αριστερά με το μπροστινό). Νομίζω ότι βγήκε πολύ ωραίο και άνετο. Τότε έμπαινε και πάνω απ’ το μπουφάν, οπότε μετά από δυο χρόνια του κάνει ακόμη. Αν άφηνα μεγαλύτερο κενό στα μανίκια (κάτω από τις μασχάλες) ίσως να του έκανε και για ακόμη δυο χρονάκια.

Τώρα πάμε στα δύσκολα... το κεφάλι! Εδώ δυσκολεύτηκα πολύ, κυρίως για το πως να το κάνω. Σκέφτηκα πάρα πολλά, έψαξα άλλα τόσα, συζήτησα τις ιδέες και με τον αντρούλη μου και καταλήξαμε σε ένα συνδυασμό δύο κατασκευών: χαρτονένιο κεφάλι δεινοσαύρου και κράνος ποδηλάτου για να στέκεται καλά η κατασκευή στο κεφάλι [oι ιδέες είναι ένας συνδυασμός από αυτό και αυτό το blog].

Έκοψα μια γωνία από ένα χαρτόκουτο και το μέτρησα να χωράει/σφηνώνει μέσα το κράνος ποδηλάτου. Μετά το μέτρησα και στο κεφάλι του ταρζανάκου μου για να δω πόσο μάκρος έχει η μουσούδα και αν βλέπει [σημαντικό!]. Το προσάρμοσα και ήρθε η ώρα για το κόλλημα. Χρησιμοποίησα κόλλα σε σπρέι, αλλά μετά από πολλές δοκιμές συνειδητοποίησα ότι και η ταινία διπλής όψης κολλάει υπέροχα! Το ύφασμα το κόλλησα από πάνω και γύρω (εκτός από την πίσω πλευρά) και το πέρασα και από μέσα. Από πίσω το έκοψα έτσι ώστε να δημιουργεί «ουρά/χαίτη/καρεδάκι;» (σαν το καπέλο του φαραώ περίπου) για να δίνει μια ενιαία αίσθηση με την υπόλοιπη στολή από κάτω και κόλλησα και εκεί αγκάθια. Τα δόντια δεν τα έκανα χαρτονένια τελικά γιατί δεν στεκόντουσαν καλά, οπότε τα έφτιαξα κατευθείαν από λευκό ύφασμα (σταθερό) και το κόλλησα με διπλής όψης. Στη συνέχεια έκοψα δύο μικρά ρουθουνάκια και μια λωρίδα για βλέφαρα (διπλωμένο ύφασμα και τρυπωμένο) και τα έραψα πάνω στο κεφάλι. Ναι, στο ήδη κολλημένο ύφασμα... θέλω να παιδεύομαι! Διαστάσεις δεν έχω να σας πω, έβλεπα το σχέδιο και δημιουργούσα καταλλήλως! Από το πολύ μου άγχος, δεν έβγαλα ούτε μια φώτο από την χάρτινη κατασκευή (το ξέχασα!). Το θυμήθηκα αφού είχα κολλήσει το ύφασμα και έραβα μάτια/μύτη. Για τα μάτια έκοψα μία σελίδα Α4 στη μέση και έκανα δύο μπαλάκια, τα τύλιξα με το λευκό ύφασμα και τα κόλλησα με διπλής όψης (γύρω-γύρω, σε βλέφαρα και κεφάλι). Με την ίδια ταινία κόλλησα και από μία λεπτή λωρίδα μαύρο ύφασμα πάνω στα μάτια.

Τέλος, κόλλησα το κράνος ποδηλάτου μέσα στο κεφάλι (δεξιά, αριστερά, πίσω και από πάνω), επίσης με ταινία διπλής όψης. Το καλό είναι ότι μπορώ να το ξεκολλήσω όποτε θέλω, οπότε συνεχίζει να είναι λειτουργικό και για το ποδήλατο.

Και έτοιμος ο πορτοκαλί t-rex!

Για τα χέρια και τα πόδια, η ιδέα ήταν να φτιάξω πορτοκαλί φαρδιές λωρίδες, με λάστιχο από μέσα (για να φοριέται και να στέκεται εύκολα) και να ράψω πάνω από δύο μαύρα τριγωνάκια με μαζεμένη τη βάση τους για να δίνουν την αίσθηση των νυχιών. Τελικά δεν το ολοκλήρωσα ποτέ, μιας και με πρόλαβε ο χρόνος και τα πάρτυ. Ίσως όμως τα φτιάξω για να υπάρχουν.

Μετά από εμπειρία πάρτυ να σας πω ότι τελικά είχα δίκιο για το άβολο του κεφαλιού. Χωρίς το κράνος, στις χορευτικές κινήσεις, είχε όλη την ώρα το νου του μη του πέσει το κεφάλι. Και φυσικά όταν του πρότεινα να το βγάλει για να χορέψει πιο άνετα, έκλεγε για πολλή ώρα γιατί δεν ήταν πλέον δεινόσαυρος! Πάλι τα ‘χε ψυλλιαστεί η μάνα! Αυτά στο πρώτο prive party του σπιτιού μας. Στα επόμενα δύο που πήγαμε (και υπήρχε το κράνος), μόλις είδε ότι άρχισε να ενοχλείται μου ζήτησε να του το βγάλω και έληξε το ζήτημα (βέβαια συχνά-πυκνά το ξανάβαζε για λίγο για να είναι σωστός t-rex). Παρόλα αυτά με το κράνος ποδηλάτου έγινε αρκετά σταθερό και χόρευε άνετα, αλλά μετά από ώρα άρχισε να τον γαργαλάει το λουράκι στο λαιμό. Ίσως τελικά να φτιάξω και μια κουκούλα να υπάρχει για τα πάρτυ, για μετά από καμιά ώρα που θα κουράζεται και θα θέλει να χορέψει χωρίς τον όγκο στο κεφάλι.

Πως σας φάνηκε ο πορτοκαλί t-rex μας;

Εσείς τι ψηφίζετε: κουκούλα ή κεφάλι;