Τεκνο-περπατήματα: η ιστορία της Σταχτοπούτας αλλιώς (Παιδικό Θέατρο)

Στην κοπή της πίτας των Greek Women Bloggers είχα τη χαρά να κερδίσω μετά από κλήρωση μια διπλή πρόσκληση για τη θεατρική παράσταση «Γιέ- χσιέν, H Σταχτοπούτα από την Κίνα» από το Θέατρο Ρετρό, για παιδιά 4 έως 8 ετών. 

Έτσι λοιπόν την προηγούμενη Κυριακή πήγαμε μαζί με τον ταρζανάκο μου στο θέατρο. Σε όλη τη διαδρομή ήταν πάρα πολύ ενθουσιασμένος, τόσο που τραγουδούσε μέσα στο λεωφορείο ένα τραγούδι για το ταξίδι μας! Και όταν φτάσαμε ανυπομονούσε να μπούμε, κρατούσε ευλαβικά το «δικό του» εισιτήριο και έψαχνε μία θέση για να βλέπει καλά! Αντί για το γνωστό κουδούνι, ακούσαμε γκονγκ - μιας και η παράσταση είχε κινέζικη χροιά - και αυτό μας ενθουσίασε! 

Η παράσταση ξεκίνησε και παρακολουθήσαμε μια κινέζικη παραλλαγή της Σταχτοπούτας, την Γιε-χσιέν, που θέλει να πάει στην Γιορτή της Άνοιξης, αλλά η μητριά της δεν την αφήνει και δέχεται βοήθεια από το μαγικό της ψάρι. Σε αυτή την εκδοχή υπάρχει ένα μικροσκοπικό χρυσοκέντητο παντοφλάκι και φυσικά βασιλιάς. Η ιστορία δεν μοιάζει τόσο με τη «νεραϊδένια» Σταχτοπούτα που γνωρίζουμε, όσο με λαϊκό παραμύθι. Παρουσιάζει αντιξοότητες και σκληρές καταστάσεις, μέσα από τις οποίες φαίνονται και οι αληθινοί χαρακτήρες και η δύναμη της ψυχής. Και περνάει πολύ ωραία μηνύματα (για την καλοσύνη, τη δύναμη της φιλίας, την απληστία κ.ά.). Η παράσταση είναι βασισμένη στον κινέζικο μύθο του 9ου αιώνα «Ye Xian», του ποιητή Tuan Ch'eng-shih. 

Παρότι οι ηθοποιοί επί σκηνής ήταν μόνο δύο, που εναλλάσσονταν σε όλους τους ρόλους (και του αφηγητή μαζί) αλλάζοντας απλά αξεσουάρ, κατάφερναν να δημιουργούν ένα κλίμα μαγικό. Τα σκηνικά απλά και αυτά, όπως και τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν, όμως αρκετά για να δημιουργούν όλους τους διαφορετικούς χώρους αλλά και την αλλαγή ατμόσφαιρας του παραμυθιού. 

Ο ταρζανάκος μου γέμισε συναισθήματα, στενοχωρήθηκε, συγκινήθηκε, χάρηκε και γέλασε με την ψυχή του. Του άρεσε πολύ όλη η θεατρική εμπειρία. Όμως σαν ανυπόμονο και ζωηρούτσικο μικράκι, περίμενε πως και πως για το θεατρικό παιχνίδι που ακολουθούσε.  

 Μετά την παράσταση, λοιπόν, τα παιδάκια ανέβηκαν στη σκηνή και κάθισαν σε ένα μεγάλο κύκλο. Εκεί, αφού γνωρίστηκαν, μιλήσανε για αυτά που τους άρεσαν στην παράσταση και κάνανε μαθήματα κινεζικής γλώσσας: μάθανε κάποιες βασικές λέξεις και πως λέγονταν κάποια από τα αντικείμενα της παράστασης. Χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και μέσα από φωτογραφίες των αντικειμένων προσπαθούσαν να ταιριάξουν τις κινέζικες λέξεις με τα αντικείμενα αυτά. Στη συνέχεια ζωγράφισαν αυτό που τους άρεσε περισσότερο από την παράσταση, με σκοπό να γίνει μια έκθεση ζωγραφικής αργότερα. Ο ταρζανάκος μου ζήτησε (σαν μικρότερος που είναι) να του σχεδιάσουν το κόκαλο του ψαριού και μετά το χρωμάτισε. Το διασκέδασε πάρα πολύ!

Φεύγοντας με πήγε να γνωρίσω τους ηθοποιούς, να μας συστήσει, μιας και αυτός τους γνώρισε προηγουμένως. «Ευχαριστώ για το θέατρο» τους είπε και κάπως έτσι φύγαμε. Παράσταση και ηθοποιοί πήραν πολύ καλές κριτικές από το αγοράκι μου: «μου άρεσε πολύ αυτό το αγόρι, αλλά αυτό το κορίτσι... ΤΕΛΕΙΟ!!!» (αναφερόμενος στους δύο πρωταγωνιστές). Στο δρόμο της επιστροφής ανοίξαμε τα κινέζικα μπισκοτάκια της τύχης που μας μοίρασαν στο τέλος της παράστασης και διαβάσαμε τα ωραία και σοφά μηνύματα. 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ το Θέατρο Ρετρό και τις “Greek women bloggers powered by edityourlifemag” που μας έδωσαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την όμορφη παράσταση.

Οι φωτογραφίες της παράστασης είναι από τη σελίδα του θεάτρου Ρετρό στο Facebook.